Skończyła się „zabawa w raportowanie”

Transparentność i odpowiedzialność korporacyjna nabierają nowego znaczenia, a przedsiębiorstwa stają przed wyzwaniem adaptacji do nowych warunków raportowania zrównoważonego rozwoju. Ta zmiana jest podyktowana nie tylko rosnącymi oczekiwaniami społecznymi i naciskiem ze strony inwestorów, ale przede wszystkim wprowadzeniem nowych regulacji.

Dyrektywa w sprawie sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju (Corporate Sustainability Reporting Directive; CSRD), Europejskie Standardy Zrównoważonego Rozwoju (European Sustainability Reporting Standards; ESRS), Rozporządzenie w sprawie zrównoważonego finansowania (Sustainable Finance Disclosure Regulation; SFDR), a także świeżo zatwierdzona przez Radę UE Dyrektywa w sprawie należytej staranności przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju (Directive on Corporate Sustainability Due Diligence; CSDDD), przyprawiają o ból głowy wielu liderów. Wymogi te nie tylko obligują przedsiębiorstwa do ujawniania informacji dotyczących ich wpływu na środowisko i społeczeństwo, lecz także zmuszają je do integracji praktyk zrównoważonego rozwoju z głównymi strategiami biznesowymi. Wszystko to sprawia, że dążenie do neutralności klimatycznej i wdrażanie praktyk ESG (Environmental, Social, Governance) staje się obowiązkiem firm, z którego będą skrupulatnie rozliczane. Zdaniem sceptyków to zabijanie konkurencyjności europejskich firm, zdaniem zwolenników to propagowanie jedynego słusznego podejścia do prowadzenia biznesu i tworzenie nowych realiów konkurowania, w których istnieje wiele nieodkrytych jeszcze szans. W takim ujęciu firmy stają się współodpowiedzialne za zysk nie tylko ekonomiczny, ale też środowiskowy czy społeczny, czyli budowanie wartości w długim okresie.

Dotychczas raportowanie ESG było czymś dodatkowym, nietraktowanym tak poważnie jak ujawnienia finansowe, przez co firmy upatrywały w nim głównie szansę na komunikowanie swoich sukcesów na polu zrównoważonego rozwoju. W dyrektywie CSRD pojawiło się pojęcie „podwójnej istotności” (ang. double materiality). Nakłada ono na przedsiębiorstwa wymóg przekazywania, jak zarządzają zagadnieniami istotnymi z perspektywy wpływu bądź finansów, czyli ujawniania informacji w dwóch wymiarach, które potocznie można określić jako „od zewnątrz do wewnątrz” oraz „od wewnątrz na zewnątrz”. Oznacza to, że firmy, przekazując interesariuszom informacje w zakresie zrównoważonego rozwoju, będą mówić zarówno o tym, jak na ich wyniki finansowe wpływają środowisko i społeczeństwo, jak i w jaki sposób podejmowane przez nie działania wpływają na społeczeństwo i środowisko. Zatem w raportowaniu trzeba będzie podsumować zarówno istotność finansową, jak i siłę swojego wpływu. Wszystko w sposób usystematyzowany i drobiazgowy – w ramach ESRS wyróżniono ponad 1000 punktów danych.